Na wekenlang zwoegen en ploeteren. Stevige feedbackrondes en vreugedevolle aanmoedigingen. Na vele fouten en enkele successen kreeg ik dan toch eindelijk mijn certificaat van deelname op de laatste dag van de opleiding.

Het was een feestelijk moment met bemoedigende woorden van Barnier Geerling, eigenaar en oprichter van de opleiding. Ook de – alcoholvrije – champagne werd door de aanwezige docenten opengemaakt en rondgedeeld. Iedereen had de meesterproef glansrijk doorstaan.

Enkele van zijn woorden waren opmerkelijk.

Barnier: ‘Hierbij jullie waardeloze en nietszeggende certificaat van deelname. Ik heb ‘m ondertekend en kijk maar of je je eigen handtekening er onder wilt zetten. Mijn handtekening is overigens ook van generlei waarde. Stuur het document ook vooral niet naar potentiële opdrachtgevers. Ze zullen je namelijk vierkant uitlachen en waarschijnlijk nooit meer selecteren voor welke klus dan ook.’

Na aanvankelijk mijn wenkbrauwen even te verhogen en medestudenten verwonderd aan te kijken waren dit de meest eerlijke en passende woorden die ik ooit heb horen uitspreken bij een uitreiking van een dergelijk, voor veel mensen betekenisvol, document.

Hij voegde er namelijk aan toe: ‘… jullie prestatie is simpelweg niet af te lezen aan dit document. Je moet het doen en laten zien. En elke keer opnieuw weer. Oefenen doen, oefenen doen, oefenen en doen. Geen enkel papier of vooraf geprepareerde demo van je kunnen is voor je opdrachtgever een garantie dat hij/zij krijgt wat je toezegt en/of belooft. Je moet zelf helemaal aanwezig zijn, je beleving inbrengen, je lijf inzetten en tenslotte je stem laten volgen.’

Het betrof de basis-opleiding tot voice-over die ik aanvankelijk puur voor mijn plezier startte. Ook voor de vervolgopleiding kwam ik gelukkig in aanmerking, want ik ga er zeker mee door. Één van de belangrijkste toegangseisen van die vervolgopleiding is dat je ‘een leuk mens’ moet zijn. Nou denk ik wel dat ik dat ben, maar dat dat ook echt een (serieus!) vereiste is verraste me. Maar ik ben het meer dan eens met die vereiste. Zonder een leven met enige humor en plezier en bijbehorende lach is het voice-over werk inderdaad onmogelijk om te doen.

Wij praten en schrijven vaker over diplomavrij leren. Dit was een sprekend voorbeeld daarvan. Het gaat om het plezier van het leren, we hebben enorm gelachen en veel geleerd. Én het gaat om het daadwerkelijk toepassen en inzetten van het geleerde.

De rest is symboliek.