Arthur: 12 September j.l. heeft mijn vader zijn laatste adem uitgeblazen. De laatste paar dagen in het definitieve afscheid hebben wij goed met elkaar kunnen doorbrengen. ‘Ik zal de muziek van Mahler zo missen’ zei hij. En alhoewel hij in overleden staat geen last meer van ‘iets missen’ zal hebben, is er zeker ook geen mogelijkheid meer om ‘ervan te genieten’. Dat genieten kan slechts bij leven en is dus tijdelijk van aard. (Althans voor zover ik kan overzien).
Mijn vader wás zijn werk, waardoor hij er, als vader, vaker niet dan wel was. Toch had hij daar geen spijt van omdat hij hart en ziel in zijn werk legde. Ik vroeg hem een dag voor overlijden wat hij zou doen als hij ineens weer alle energie en van zijn ziekbed kon opspringen. Zijn antwoord: ‘Dan zou ik direct weer aan het werk gaan’.
De laatste jaren drong de tijdelijkheid van alles tot mijn vader door en besloot hij om zijn kennis zoveel mogelijk zowel door te geven als ‘vast te leggen’. Het doorgeven deed hij in een Master-opleiding in samenwerking met een hogeschool, maar mijn vader was er nooit echt tevreden mee. Het vastleggen van zijn kennis deed hij door het aanleggen van een flink papieren archief. Tot vlak voor zijn overlijden is hij hier mee bezig geweest, en eigenlijk ook altijd al met het besef dat niemand er ooit iets aan zou gaan hebben. Hij wist dat het voor niets zou zijn en dat het vooral een eigen idee van drang tot voortleven betrof.
Nu, alleen in zijn huis, gaan al die spullen door mijn handen. Rapporten, publicaties, rechtbankgevechten, jaarverslagen, terabytes aan data op USB-sticks en harde schijven. Ik wil het langzaam en met aandacht doen, respectvol naar de verhalen die zijn werk en zijn leven representeren. Ik besef bij alles, meer dan ooit, de tijdelijkheid van het leven en wat wij voortbrengen en aan waarde creëren. Ik had liever een rapport minder verscheurd en een aanmoediging meer ontvangen. Een publicatie minder gezien en een knuffel meer gehad. Een vergaderverslag minder gezien en een liefdevolle blik meer willen ontvangen, maar dingen gaan zoals ze gaan.
Voor een enkeling zorgt een ontdekking of een inzicht in de historie voor eeuwige roem, maar voor de meesten gaat het verhaal toch verloren. Daar is geen papier tegenop gewassen. Het archief waar hij zo druk mee was, gaat grotendeels de vernietiger in, want er is geen samenhang meer. Geen verbindend verhaal. Geen beleving achter de voortgebrachte tekst.
De knuffel, de aanmoediging en de liefdevolle blik staan bij mij elke dag op het menu. Waarde zit ‘m in wat je nu, vandaag, doet. Voor jezelf en voor de ander.
Rust zacht pa.
Mooi geschreven Arthur!
Het is (lijkt mij) allemaal waar,
en dat maakt alles nog triester!
Geniet van je kind!!!
Dank je Henk! Jij weet inderdaad meer 😉
Je vader was een bijzondere man en ik ben blij dat ik hem mee heb mogen maken. Het afscheid dat we van hem hebben genomen, paste helemaal bij hem; bijzonder en vol waardering over wat het leven te bieden heeft (en in zijn geval: te bieden had). Laten we daarom genieten van het nu en af en toe de tijd nemen voor het denken aan vroeger.
Dank je Marco!
Arthur , denkend aan je vader, zeer gepasioneerd met zijn kennis en kunde. Hij heeft naar eer en geweten zijn leven geleefd zoals hij vond die hem het best paste. Vaak gaat dit gepaard met winst aan één zijde en verlies aan de andere zijde en is de balans er moeilijk in te vinden. Wens jullie veel sterkte en geniet van elke dag. Sterkte op de nieuwe weg die je nu gaat volgen zonder je Pa !
Hej Oskar, ik denk dat je gelijk hebt. Hij kon niet anders.
Als iemand bepaalde aandacht, medeleven, complimenten, zorg etc kan geven, maar ervoor kiest dit niet te doen is erg (verdrietig).
Als je bepaalde momenten van het hierboven genoemde niet geeft, maar alles eraan gedaan hebt om sommige ervan wel te geven, dan is dat liefde. Het is niet willen, maar onkunde. Blijft alsnog soms verdrietig, maar maakt het gegeven extra waardevol.
Dank je Madeleine! Jij bent ook een expert op dit gebied. Lief dat je even reageert.
Ach Arthur…
Ook dit alles met je vader maakt jou tot wie je nu bent. Zo bijzonder en zo gek op je kind. Zo aan sommige waarden hechtend.
Zo vrij. Inspirerend. En nooit klaar. Je moet een bijzondere vader hebben gehad.
Sterkte. We spreken elkaar ergens.
M
Dank je Marielle! Vader was zeker bijzonder. Elk leven heeft kracht en roept tegenkracht op. Pijn en plezier maken soms een merkwaardige dans, maar het blijft een dans ;-). Tot snel weer ns!
Heel mooi Arthur. Treffend
Dank je Mark! Het is bijna een filmscène waard he 😉
Ik herken je vader duidelijk in het stuk dat je schreef. Ik ben blij dat ik hem meegemaakt heb.
Er blijft een deel wat hij vastgelegd heeft behouden, puur praktisch bij voorbeeld voor zijn bedrijf wat verder gaat.
Ik kan mij goed voorstellen dat “thuis” te kort is gekomen, aan de andere kant heeft hij op zijn werk juist aktief een sfeer aangemoedigd van “familie”, samenhorigheid en omkijken naar elkaar.
Dank je Jens! Hij heeft het idd met elkaar proberen te vermengen. Dat was zijn enige mogelijkheid. Dat was soms prima te combineren en andere momenten minder goed. Het is prima zo!
Prachtig Ar…!!
Ik mis hem elke dag.. 🙁
Dank je Indri! Laten we proberen er een goed vervolg aan te geven.
Ik heb je vader vanaf mijn afstuderen 45 jaar meegemaakt als goede collega; inderdaad altijd onvermoeid met het werk bezig, zoals je zegt. En belangrijke ontwikkelingen in gang gezet op zijn vakgebied, die hopelijk van blijvende waarde zullen zijn. Dan leeft hij toch nog op een bepaalde manier voort. In ons bedrijf zullen we in zijn geest verder gaan.
Wel jammer dat hij dat blijkbaar niet wist te combineren met een zorgzaam gezinsleven. Daarvan kunnen we leren dat dat belangrijk is. Sterkte verder, Arthur, bij het afhandelen van de lopende zaken.
Hi Rien, dank je wel voor je beschouwing. Ik denk ook dat dat helemaal zo is. De professionele basis is er zeker, dus er is iets moois om op voort te bouwen. Ik ben ervan overtuigd dat jullie het pad kunnen voortzetten en ik heb bijzonder respect ook voor jouw inzet en uithoudingsvermogen als mens. Je bent immers ook niet de jongste van de club!
?
Maar ook ?????❤️
Hou van je man, meer dan ooit!!
Arthur,
Ik heb slechts een stukje van je thuis meegekregen en dat was gezellig met elkaar eten in dat mooie huis. Zo ver ik dat kon beoordelen genoot je vader daarvan.
Dat je vader gedreven was in zijn werk en er niet echt voor je was is erg jammer en dat vormt je als persoon, wat jij miste geef jij wel. Je bent een warme persoonlijkheid.
De generatie van onze ouders komen uit een hele andere opvoedstijl en deden wat hun goed leek en onze generatie doet het weer anders dan de generatie na ons.
Hou de mooie en bijzondere herinneringen vast.
Ik wens je sterkte met alles zonder je vader.