Mijn naam is Paul Brouwer en ik ben teamleider bij het Ingenieursbureau van de gemeente Amsterdam. Wij staan op dit moment voor een aantal grote opgaven, waaronder het vernieuwen van bruggen en kademuren in de stad. Hiervoor hebben we een overeenkomst gesloten met enkele adviesbureaus, met als doel om – samen met externe specialisten – een versnelling te realiseren ten opzichte van onze normale manier van werken. 

Een paar weken geleden hadden we een eerste bijeenkomst. We zaten daar met mensen die al flink hebben nagedacht over hoe we het aan zouden moeten pakken, met oplossingen en plannen en verschillende stappen daarin. Er zat ontzettend veel energie en dat wilde ik graag behouden. Maar zo’n eerste bijeenkomst wordt vooral gebruikt om te stapelen. Iedereen geeft zijn of haar eigen kijk, en aan het einde besluiten we om een allesomvattend projectplan op te stellen. Maar ik was net een paar dagen daarvoor naar de workshop Doen is de beste manier van denken van de Vrije Denkers geweest en vooral het stukje over ‘na middernacht’ heeft mij enorm geraakt. De wereld wacht niet op ons terwijl wij plannen maken; ontwikkelingen in techniek en politiek gaan sneller dan wij ze bij kunnen houden. Kijk maar naar de energietransitie: vanuit het Rijk zijn fondsen vrijgemaakt om daar mee aan de slag te gaan. Dat geld was er gisteren nog niet. Het verandert in één keer alle plannen die we al hadden. 

Een dichtgetimmerd plan is voorbestemd om in de kast te verdwijnen, omdat het altijd anders zal gaan dan je denkt. Zo’n plan gaat uit van de kennis die we nu hebben, en probeert vandaaruit de toekomst te voorspellen. Het is alsof je een reis helemaal van bocht tot bocht uitschrijft, zonder rekening te houden met de verkeerssituatie of de wegwerkzaamheden die je tegenkomt. Ik hou van een duidelijk doel, maar ik wil ook kunnen inspelen op de dingen die je onderweg tegenkomt!

Met het verhaal van de Vrije Denkers nog in mijn achterhoofd, heb ik daarom voorgesteld om niet eerst een projectplan te maken, maar te kijken naar wat er overlapt in de ideeën die al uitgedacht waren. Zo behouden we ook de energie die er al is. Geen nieuw, allesomvattend plan, maar uitgaan van de dingen waar we het over eens zijn. We nemen nu als het ware steeds een klein stapje, en het resultaat is het uitgangspunt voor de volgende stap. Zo houden we de energie om er iets moois van te maken. Ons doel blijft overeind, maar we benutten nu steeds wat we geleerd hebben. Daar hou ik van.