Het geld dat we uitgeven aan een dienst of product hangt niet af van:

• Wat het heeft gekost om te maken;
• Hoe moeilijk het was om te produceren;
• Wat de maker het zelf waard vindt.

Dat is lastig om te horen, want als we iets maken, denken we vooral na over die dingen.

De prijs wordt bepaald door de koper, niet door de maker.

Een product wordt namelijk alleen verkocht als:

• De koper meer waarde ziet dan de prijs;
• De koper genoeg geld heeft om het te kopen.

Een voorbeeld: Een schilderij dat in het jaar 1880 maar 4 Euro kostte om te maken, kan nu 40 miljoen Euro waard zijn.

Waarom? Omdat de koper denkt:

• Het geeft status;
• Het geeft voldoening;
• Het kan later meer geld opleveren.

Hetzelfde geldt voor een donatie. Mensen geven niet omdat een organisatie geld nodig heeft, maar omdat zij zich goed voelen over hun gift.

Ook een duur medicijn van 4.000 Euro wordt alleen gekocht door mensen die het kunnen betalen.

Rijke(re) mensen kopen vaak dure spullen om status te krijgen. Ze besteden meer geld dan de meeste mensen zouden doen.

Aan de andere kant staat de vakman of marktkramer die hard werkt en trots is op zijn product. Maar als kopers het product niet zien zitten of het geld niet hebben, wordt er niets verkocht.

Twee belangrijke lessen:

• Probeer te begrijpen wat klanten echt willen en nodig hebben;
• Vakmanschap betekent niet automatisch dat iets verkoopbaar is.

>>> Seth Godin over prijs en waarde <<

Vrije Denkers note: — Dit is o.a. de reden waarom wij (sinds 2009) aan ‘waardebepaling achteraf’ doen. Pas na de daadwerkelijk geleverde inspiratiesessie kan de klant echt bepalen of ‘de waarde’/’de prestatie’ is geleverd die we vooraf met elkaar hebben ingeschat. Vooraf kun je er van alles van hopen als klant (en wij er van alles over toezeggen), maar achteraf kun je het pas echt goed beoordelen. Meestal leveren we ook meer waarde dan alleen de inspiratiesessie zelf. We denken bijvoorbeeld mee over het programma ervoor, of erna. Helpen meezoeken naar andere sprekers als dat passend is in het thema. We zijn altijd een uur (soms uren) vantevoren aanwezig om alles te testen en evt. presentaties van anderen in te passen zodat er geen verstoring is tijdens het wisselen van sprekers voor of na ons. Ook zijn we eerder aanwezig om naar de sprekers vóór ons te luisteren, zodat we verwijzingen kunnen maken zodat het voor de zaal een logisch en samenhangend geheel is. We blijven vaak ook nog aanwezig om mensen naderhand te spreken. Meestal wordt dat erg gewaardeerd. En wij genieten van de mogelijkheden om dat te mogen doen. —