Mijn naam is Peter Vervloet en ik ben adviseur leren en ontwikkelen. Dat doe ik deels als zelfstandige en deels in dienst bij een zorginstelling (De Noorderboog), waar ik mij specifiek bezighoud met leren en ontwikkelen in de zorg. Toen ik het filmpje ‘Doen is de beste manier van denken’ van de Vrije Denkers tegenkwam, zag ik gelijk een parallel met mijn eigen praktijk.

Ik heb mijn hele loopbaan steeds gewerkt op het snijvlak van onderwijs en zorg, en gemerkt dat bij beide soort instellingen de nadruk stevig ligt op verantwoording. Ik heb ook zelf kort gewerkt als auditor met vink-lijstjes, maar kwam er toen achter dat ik veel liever wilde dat er ruimte was voor leren en ontwikkelen buiten de vaste lijntjes. Ik wil niet vinken, maar vragen: de dialoog aangaan en veel meer kijken naar talenten dan naar competenties. Zoals de Vrije Denkers laten zien in hun filmpje: we gaan allemaal van creatief en onbevangen naar terminaal serieus. Daarom heb ik het vinken achter me gelaten en werk ik nu als auditor met waardendialoog – dat past veel beter bij mij en ik zie daarbij ook veel mooiere resultaten tijdens de audit.

Zelf heb ik die onbevangenheid van het kind-zijn weer teruggevonden en ik wil mensen helpen om dat ook te doen. Kleurrijk, een beetje ondeugend en vooral vrij. Daarom zet ik de video ‘Doen is de beste manier van denken’ in bij de Praktijk Leerroute bij de Noorderboog. Tijdens de opleiding tot Verzorgende niveau 3 zitten de leerlingen (ook zij-instromers) niet meer dagen achtereen in de klas, maar komen de docenten naar de ervaringsplaats om ze daar te begeleiden. De docenten geven dus ondersteuning in de praktijk en ook veel meer in het persoonlijke leerproces van de leerling. Het gaat niet alleen om kennis en competenties, maar ook om vaardigheden en talenten. 

De video sprak me zo aan dat ik meer van ze ben gaan kijken en lezen op www.vrijedenkers.nl. De filosofie die zij uitdragen sluit goed aan bij die van mij, en gelukkig ook bij steeds meer mensen. Overal in de zorg en in het onderwijs zie ik mooie initiatieven ontstaan, maar ik merk wel dat het behoudende culturen zijn. We proberen onze mensen de jeugdige overmoed en enthousiasme mee te geven, maar zien vaak dat het in zo’n behoudende cultuur getemperd wordt. Dat zeg ik niet als teleurstelling; ik krijg er juist alleen maar meer energie van om vooral dat te willen veranderen!