Categorie: Referentie

Mijn naam is Gert van Beek en ik werk sinds een jaar als risk & compliance manager bij het Kadaster. Hiervoor heb ik bij Vitens gewerkt, waar ik verantwoordelijk was voor onder andere de strategische herijking. Toen heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de Vrije Denkers: ze hadden voor onze organisatie een filmpje gemaakt en ik was daar behoorlijk van onder de indruk, net als de meeste collega’s trouwens. Dus toen ik bedacht om hen te vragen de eerste sessie van de strategische herijking te openen, hoopte ik dat het net zoveel indruk zou maken. En dat bleek ook!

Tijdens de sessie hebben we eerst het filmpje gekeken en toen hebben Arthur en Patrick de workshop ‘Doen is de beste manier van denken’ gegeven, voor zo’n 60 mensen. Het bleek een eyeopener. Onze organisatie was tot dan toe ingericht op het hebben van een langetermijnvisie en een roadmap met stappenplan. De Vrije Denkers hebben ons het belang laten zien van een bedoeling, een richting, met steeds kleine stapjes. Na stap 1 komt stap 1. En dat hebben we verwerkt in de strategische herijking.

Vorig jaar ben ik in dienst gekomen bij het Kadaster. Het is een echte overheidsorganisatie, net als Vitens vooral gericht op businessplannen en stappenplannen. Ik ben hier vooral verantwoordelijk voor het risicomanagement en zit in deze rol ook in het MT als hoofd van mijn afdeling. Daar heb ik voorgesteld om de Vrije Denkers te vragen om ons te helpen met dezelfde workshop als vijf jaar daarvoor. Ook deze keer maakten de heren grote indruk. Na de workshop gingen we elk met onze afdeling apart zitten om te bepalen welke eerste stap we konden zetten in de richting van onze bedoeling. Dat heb ik met mijn team heel concreet weten te maken.

De eerste keer dat ik ze zag was ik vooral onder de indruk van het loslaten van de stip op de horizon en het werken vanuit een bedoeling. Deze tweede keer raakte mij vooral de kracht van het klein maken, de eerste stap en het belang van doén. Tijdens de workshop merkte ik de energie die de Vrije Denkers brachten en waar eigenlijk alle medewerkers, van directie tot aan uitvoerende mensen, iets mee kunnen. Doordat zij voortdurend iedereen betrekken bij hun presentatie – het heet niet voor niets een WORKshop; we moeten aan de slag! – zetten ze alle deelnemers in de actieve stand. Iedereen kan iets met de boodschap van de Vrije Denkers. Wat ik geleerd heb tijdens mijn werk bij Vitens – geen stip aan de horizon en dikke businessplannen – pas ik ook toe in mijn functie bij het Kadaster. Ik merk dat ik bijna onbewust de filosofie van de Vrije Denkers uitdraag in mijn werk: werk vanuit de bedoeling, na stap 1 komt stap 1 en doen is de beste manier van denken. En vooral: maak het klein, die eerste stap. Dan kom je vanzelf in de actie.

Mijn naam is Dianne Bos en ik werk als HR-directeur bij The Hup, een holding waar verschillende bedrijven onder vallen. Zoals Solid Professionals, gespecialiseerd in detachering en consultancy voor de financiële sector op het gebied van finance, risk, data & development.

Het is een ontzettend leuk bedrijf, waar we ook aandacht hebben voor ontspanning en inspiratie. Elke derde donderdag van de maand organiseren we iets leuks; dat kan een barbecue zijn, maar ook een inspirerende sessie. 

Eén van onze partners wees me op de website van de Vrije Denkers en ik wist gelijk dat zij perfect zouden zijn voor zo’n donderdagavond. Ik heb dus contact gezocht en tijdens het kennismakingsgesprek vertelden ze mij over ‘waardebepaling achteraf’. Ze vertelden dat ze een bandbreedte meegeven, en dat ik als opdrachtgever achteraf mag bepalen hoeveel de sessie waard is geweest voor ons. Dat vond ik een hele bijzondere manier van denken! En ook heel fijn; het gaf mij het gevoel dat ze vól zouden gaan voor zo’n sessie, want als je het maximale uit jezelf haalt is de kans op maximale waardering het grootst. Ik vond het ook een interessante gedachte, waardering achteraf. Want hoe bepaal je dat, waar let je op? 

Ze hebben afgelopen oktober bij ons de workshop ‘Doen is de beste manier van denken’ gegeven. We waren met zo’n veertig man en iedereen was enthousiast. Nu nog hoor ik regelmatig collega’s die stukjes uit de workshop aanhalen in werksituaties. En aan het einde van de sessie gaven Arthur en Patrick aan dat wie de presentatie wilde, of nog vragen had, altijd naar hen mocht mailen. Meer dan de helft van de aanwezigen heeft dat ook gedaan, wat voor ons een enorme betrokkenheid toont. 

Een paar dagen later hadden we de evaluatie en heb ik goed nagedacht over de waardering. Er zijn altijd dingen die beter kunnen, dus vanuit de financiële mens, waar ik regelmatig ook mee te maken heb, is het bijna vanzelfsprekend om dan enkele euro’s ‘af te trekken’ en dat gemakkelijk te kunnen rechtvaardigen. Maar wanneer je echt kijkt naar wat de sessie bij ons persoonlijk en inhoudelijk heeft gedaan en wat ik het vanuit dat oogpunt waard vond, was er eigenlijk geen twijfel en mochten ze het maximale van de bandbreedte factureren.

De meerwaarde lag ook niet alléén in de workshop zelf, maar vooral ook in het proces. Doordat je goed start en ook goed eindigt, met een oprechte en respectvolle evaluatie, breek je iets open in het gesprek. Zo vaak horen wij nooit meer van iemand na een sessie na betaling – dit was een verademing. Een goed gesprek als onderdeel van een sessie, dat is toch ook al veel waard.