Wanneer je een handgeschreven brief schrijft aan je beste vriendin voor haar bruiloft, doe je dat niet gehaast.
Als een langdurige patiënt jouw plan moet begrijpen om een zware diagnose te bestrijden, neem je uitgebreid de tijd.
En als je je belangrijkste klant belt over een cruciale levering die helemaal is misgelopen, geef je hen je volledige aandacht.
Maar hier ligt het probleem: naarmate we opschalen—met meer klanten, patiënten, volgers, backers, collega’s—komen we tot een harde waarheid: onze tijd is niet schaalbaar.
Toen je die 500 kerstkaarten verstuurde, kon je ze niet allemaal persoonlijk voorzien van een handgeschreven boodschap. Dat was simpelweg niet haalbaar. En toen je een e-mail stuurde naar 500 donateurs over een bijpassend kado’tje, kon je niet voorkomen dat sommigen die al persoonlijk waren geïnformeerd, deze ook ontvingen. De lijst is simpelweg te groot om iedereen apart te benaderen.
Opschalen brengt keuzes met zich mee. Je hebt gekozen voor groei, en dat betekent dat je niet langer iedereen dezelfde persoonlijke aandacht kunt geven als vroeger. Dit is geen tekortkoming, maar wel een onvermijdelijke prijs van groter worden.
De oplossing? Behandel verschillende mensen verschillend. Geef je tijd aan de mensen die het echt nodig hebben en die het verdienen. Accepteer dat je niet iedereen meer dezelfde aandacht kunt geven.
Als dat je niet bevalt, is er een andere optie: word kleiner. (Of blijf klein).
> Vrij vertaald en geherformuleerd naar Seth Godin. <<
Vrije Denkers note: — Wanneer ik zelf een e-mail ontvang, weet ik meteen of deze persoonlijk is of afkomstig uit een bulkmail. In het eerste geval reageer ik (direct), in het tweede geval niet. Als wij klanten uitnodigen voor een relatie-evenement, doen we dat ook zoveel mogelijk persoonlijk. We zorgen ervoor dat we tijdens zo’n bijeenkomst met iedereen even kunnen spreken. Daarom houden we deze bijeenkomsten bewust klein, met liefst niet meer dan 50 tot 70 mensen. We weten waarom ze komen, of waarom ze niet aanwezig kunnen zijn, en we herinneren ons precies wat we samen hebben gedaan of van plan zijn te doen. Deze persoonlijke benadering laten we nooit los, omdat kwaliteit voor ons meer voldoening geeft dan kwantiteit. Ga eens voor schaalverkleining in plaats van schaalvergroting, het is een zegen. —
Vooruitgang is een dagelijkse uitdaging.
Je volgende training kijkt niet naar je vorige prestaties.
Je volgende essay wordt niet beïnvloed door de populariteit van het laatste.
Je volgende investering houdt geen rekening met de slimheid van de vorige.
Geef elke keer het beste van jezelf.
>>> Vrij vertaald van James Clear <<
Vrije Denkers note: — ‘you’re only as good as your last presentation’ zeiden ze me vroeger. En het is waar. Het momentum passeert waarop je iets slims bracht. Of iets leuks. Of iets interessants. De boodschap blijft: elke dag weer jezelf verbeteren, zonder te leunen op eerdere successen of prestaties. —
De moderne marketingcultuur is erop gericht om onze verlangens te versterken. Ze transformeert subtiele wensen in dringende behoeften.
Het resultaat is dat we bijzonder goed zijn geworden in het herkennen van wat we begeren. We leven in een constante jacht naar vervulling, waarbij we ons volop richten op het verkrijgen van onze gewenste objecten of ervaringen.
Maar hier schuilt een diepere paradox: zodra we iets verwerven wat we zo intens hebben begeerd, verdwijnt de betovering. Het object van ons verlangen verliest plotseling zijn glans. We hebben nu een leegte gecreëerd – niet langer geïnspireerd door het verlangen, maar ontwapend door het bezit.
Wat volgt is een eindeloze cyclus: we zoeken weer nieuwe objecten van verlangen, waardoor wat we net hebben verkregen al snel vervaagt en aan waarde verliest. Onze aandacht verschuift onophoudelijk naar het volgende, nieuwe begeerde object.
Er is echter een wijzere, meer vervullende benadering: leren waarderen wat je al hebt. In plaats van constant te verlangen naar iets anders, kun je kiezen om voldoening te vinden in wat reeds aanwezig is. Dit vraagt een fundamentele verschuiving in perspectief – van consumeren naar waarderen, van jagen naar aanvaarden.
>> Vertaald en geherformuleerd van Seth Godin. <<
Vrije Denkers note: — Ik ben de eerste om toe te geven: ook ik bezwijk soms voor de verleidelijke glans van impulsaankopen. Mijn persoonlijke verzameling overbodige voorwerpen: Drumsticks zonder drumstel, een smartphone-verrekijker die meer gadget dan functie is, en een verzameling fietsbellen waarvan de meerderheid zwijgzaam is gebleven – ze getuigen allemaal van momentane verstandsverbijstering. De uitdaging ligt niet in het veroordelen van deze aankopen, maar in het ontwikkelen van een bewust mechanisme om ze te weerstaan. Het gaat erom de illusie van de koopervaring te doorzien: die kortstondige opwinding die snel plaatsmaakt voor een voorwerp dat vervolgens verstoft en doelloos in een hoek belandt. De kunst is tweeledig: ten eerste jezelf leren onderscheiden tussen werkelijke behoefte en gecreëerde begeerte, en ten tweede de discipline ontwikkelen om niet toe te geven aan elke impuls die je portemonnee leger trekt en je huis voller maakt. Het is een bevrijdende oefening: de kooi van consumptiedrang herkennen en vervolgens bewust de deur openen om te ontsnappen. —
Klagen kan een constructieve manier zijn om verbinding te creëren en verandering te bewerkstelligen. Het gaat erom eerlijk en open te communiceren over ervaringen en verwachtingen, met als doel samen te werken aan verbetering. Dit vraagt moed, empathie en de bereidheid om kwetsbaar te zijn. Klagen werkt als je het gebruikt om iets te verbeteren.
Waar zeuren louter negatief is en niemand verder helpt, kan oprechte kritiek een katalysator zijn voor groei. Het verschil zit in de intentie: zeuren is een vorm van oppervlakkige klacht zonder oplossingsgerichte blik, terwijl werkelijk klagen gericht is op wederzijds begrip en gezamenlijke vooruitgang.
De kunst is om te klagen zonder te zeuren – om te communiceren met respect, openheid en de wil om samen te werken. Het gaat niet om het uiten van frustratie, maar om het creëren van ruimte voor dialoog en verandering.
>> Vertaald en geherformuleerd van Seth Godin <<
Vrije Denkers note: — Een klacht kan helpen om de situatie te verbeteren als er met de klacht ook echt iets gedaan wordt. Door de klager zelf of degene die de klacht aanhoort. Spreek met elkaar af wat je uitwisselt: Een klacht of gezeur. En spreek af dat je met dat eerste iets met elkaar probeert te verbeteren en als het het tweede betreft dat het zo snel mogelijk ophoudt. —
Op de lange termijn behandelen anderen jouw tijd precies zoals jij je eigen tijd behandelt.
>> Vrij vertaald van James Clear <<
Vrije Denkers note: — Het makkelijkst is tijd weggeven. Het moeilijkst is het om het te houden. Tijd voor een ander geeft absoluut voldoening. Maar niet als je niet ook tijd voor jezelf reserveert. Je moet namelijk weten wat je weggeeft. —
