Vorig jaar gaven wij een inspiratieworkshop en na afloop vroegen wij aan de aanwezigen wie zich zo geïnspireerd voelde, dat hij of zij er op korte termijn iets mee zou doen. Maar liefst 90 procent van het publiek gaf expliciet aan een ‘stap 1’ te willen zetten – een geweldig resultaat.
Kort geleden, en dus een jaar later, waren wij weer te gast bij deze organisatie en natuurlijk vroegen wij wie daadwerkelijk een stap had gezet. Jullie raden het al; dat waren er bedroevend weinig. Dit verbaasde ons niet. Wij zien dat veel mensen geïnspireerd de zaal verlaten en dat het voor 90 procent daar bij blijft. 9 procent zet de inspiratie om in een intentie(!) en 1 procent daarvan ook in daadwerkelijk nieuw gedrag.
Het omzetten van intentie in gedrag is een stuk ingewikkelder dan het in eerste instantie lijkt en de verklaring zit in het feit dat maar liefst 90 procent van ons gedrag door ons onbewuste brein geregeerd wordt. We kunnen ons prima bewust voornemen een stap te nemen in de richting van de bedoeling, maar de dagelijkse praktijk en ons onderbewuste stelsel van gewoontes en gevoelens van angst, weerzin en gemak houden ons daar vanaf.
Ons onbewuste brein heeft maar twee doelen: veilig voelen en prettig voelen. Een evolutionair en weerbarstig gegeven en wij vragen de opdrachtgever daarom vaak voorafgaand aan de sessie of zij de ‘impuls’ die wij afgeven ook daarna nog begeleiden of voortzetten (en indien niet of wij daar eventueel in kunnen assisteren). En soms gebeurt dat. Vaker niet.
Wij zetten ons in voor die 1 procent van doeners met de hoop dat de 9 procent van de collega’s van die 1 procent alsnog wordt aangemoedigd om iets met hun intentie(s) te gaan doen. En natuurlijk is het waardevol dat 90 procent geïnspireerd raakt, maar dat vuurtje verwarmd een tijdje, maar nooit lang genoeg.
Vraag van ons aan jou: behoor jij tot die 1 procent die werkelijk en bewust iets doet en een risico durft te nemen? Of behoor jij tot die 9 procent die een sterke intentie heeft om iets te doen, maar het nog net niet omzet in gedrag? Of behoor jij tot die 90 procent die geniet van een verhaal over verandering en het vuurtje langzaam laat doven door de dagelijkse realiteit?
Mooi Arthur!
Inspiratie->Intentie->Actie.
Die intentie lijkt me inderdaad een essentiële stap.
En bij 99% mist er vervolgens nog een stap waardoor de intentie nooit in actie wordt omgezet. Zou die stap zoiets eenvoudigs als klein en concreet maken kunnen zijn?
Goeie vraag Tibor! Jij zal ongeveer dezelfde ervaringen hebben met je audience. Wij zien veel inertie bij mensen en ongeloof dat die kleine stapjes er daad-werkelijk toe doen. Men verschuilt zich snel achter onmogelijkheden, maar angst en onwetendheid regeren in werkelijkheid. Organisaties met hun wetten, regels, processen, procedures en managers helpen ook niet mee aan ‘vrijer denken’ om iets van je eigen situatie te maken. Wij pleiten voor pensioenvrij leven, functievrij werken, diplomavrij leren en dogmavrij opvoeden als integrale denk/doe route om mensen weer een beetje te laten zijn zoals ze klein waren. Het verstomde DNA is echter sterk. We hebben de tijd mee, dat wel en mensen zoals jij, wij en een paar anderen kunnen er iets aan proberen te doen. ;-).