Home
Welke boeken kan jij mij aanraden te lezen?

Welke boeken kan jij mij aanraden te lezen?

Deze vraag is mij meer dan eens gesteld. Soms nadat we een workshop hebben gedaan, maar vaak ook op andere momenten als er bijvoorbeeld een levendig gesprek heeft plaatsgevonden.

Ik begrijp de vraag goed. Soms hoor je iets, zie je iets en wil je er graag meer over weten of lezen zodat je mogelijk op soortgelijke wijze wordt geinspireerd. Het antwoord is te geven, maar niet eenvoudig omdat er zoveel boeken zijn gelezen, mensen zijn geweest, artikelen zijn gelezen, videos zijn gekeken die mij in het verleden die op het juiste moment een inzicht hebben gegeven. Welk boek was dan beter dan een ander? Hoe reconstrueer je dat? En wat is ‘dat’?

Interessanter is te weten welke nieuwsgierigheid deze vragensteller drijft? Welke kennis en ervaring heeft hij of zij al opgebouwd? Welke vraagstukken zijn actueel voor deze persoon? Welke schrijfstijl spreekt aan?

Als ik naar mijn eigen boekenbestel proces kijk dan is dat altijd dat het net (toevallig?!) precies past in iets waar ik op dat moment nieuwsgierig naar ben of altijd al nieuwsgierig naar was. Kan een titel zijn die triggert. Of een subtitel. Een enkele keer een schrijver die me vaker inspireert. Maar mijn eigen nieuwsgierigheid is de basis voor de beslissing van de aankoop van een boek.

Dus als iemand me nu de vraag zou stellen ‘Welke boeken kun je mij aanraden te lezen?’ dan zou ik antwoorden met ‘Waar ben je nieuwsgierig naar?’ en dan pas met wat suggesties komen. Als ik direct zou terugkomen met boektitels zonder die wedervraag dan sluit ik meer aan op mijn eigen nieuwsgierigheid dan die van de vraagsteller.

 

 

 

 

 

 

We verheerlijken de mindset van ‘aanvallen’!

We verheerlijken de mindset van ‘aanvallen’!

We zijn erin geslaagd om de mindset van “aanvallen!” te verheerlijken, vieren en verheffen.

Zelfs wanneer beter oordeel en ervaring zouden aangeven dat we vaak meer kans hebben om te slagen met een strategische herbeoordeling van de situatie.

Een nieuwe beslissing nemen op basis van nieuwe informatie is geen zwakte. In feite is het het tegenovergestelde.

Niet sippen. Enthousiast terugtrekken is een teken van wijsheid en langetermijndenken.

Vrij naar Seth Godin’s ‘Retreat’

Vrije Denkers note: — Het valt ons op dat als organisaties eenmaal gekozen hebben voor een richting, een project zijn gestart of een model hebben gekozen dat ze daar vaak (te lang) aan vast blijven houden. Ook al weten ze beter zullen ze de gedane investering niet makkelijk opgeven. KPI’s kunnen daarin ook zeer misleidend zijn. In een wereld die steeds snelle verandert is het zinvol (noodzakelijk is passender!) om te kijken of je kunt meebewegen met wat nodig is in plaats van het vasthouden aan een kansloos plan. Meestal zie je wel aankomen dat het niet gaat werken. Probeer dan moedig te zijn en aan te geven dat de genomen route misschien niet de juiste is. —

 

Gevolgen zijn belangrijker dan waarschijnlijkheden.

Gevolgen zijn belangrijker dan waarschijnlijkheden.

‘Je moet jezelf blijven herinneren: We weten nooit wat er gaat gebeuren met iets, ooit, over welke periode dan ook. Het is dus onvermijdelijk dat een deel van onze beslissingen verkeerd zal zijn. Er is gewoon geen manier waarop we altijd de juiste beslissing kunnen nemen.

Dat betekent niet dat je niet slim genoeg bent. Maar het betekent wel dat je je aandacht verlegt naar hoe ernstig de gevolgen kunnen zijn als je fout blijkt te zitten: Stel dat dit niet doet wat ik had verwacht, dat het anders loopt. Wat voor impact zal dat op mij hebben? Als het fout gaat, hoe erg kan het fout gaan en hoe belangrijk zal dat zijn?

Dit betekent niet dat je altijd maar overtuigd moet zijn van je (mogelijke) gelijk. Maar je kan wel nadenken over de gevolgen van wat je doet en vaststellen dat je die kunt overleven als je het mis hebt. Gevolgen zijn belangrijker dan waarschijnlijkheden. Dit is niet alleen een gedachtepatroon om altijd met conservatieve beslissingen te komen. Het is echt hoe je beslissingen zou moeten nemen.’

Vrij naar Peter L. Bernstein over investeren (in het leven).

Vrije Denkers note: — Het is belangrijker dat er een beweging op gang komt en hoe kleiner de stap hoe kleiner de consequenties. En die consequenties kunnen goed zijn, of fout zijn, maar er is in elk geval een resultaat. En als iets toch niet goed bleek of onhandig was kan je het makkelijk veranderen. —

Investeer in oude patronen en ingesleten gewoontes.

Investeer in oude patronen en ingesleten gewoontes.

Dat de verandering snel gaat hoeven we je niet meer te vertellen. En dat het verandervermogen van organisaties en mensen het maar mondjesmaat kan bijbenen is ook wel duidelijk ondertussen.

De zoektocht in veel organisaties is dan ook waar de komende 5 tot 10 jaar in geinvesteerd zou moeten worden? Waar moet de aandacht op worden gericht en waar gaan de budgetten aan op?

Veel tijd een aandacht gaat logischerwijs naar de vernieuwing zelf. Vernieuwing draagt immers de belofte in zich van voorsprong of verbetering van de concurrentiepositie. Door bijvoorbeeld sneller nieuwe producten te kunnen ontwikkelen, de klant sneller te kunnen bedienen of het proces kosten-efficiënter te maken. Meestal zijn dit investeringen in procesoptimalisatie en technologie.

Een ander investeringsgebied is het verandervermogen van mensen en organisaties. Investeren in wendbaarheid. Flexibiliteit. Improviserend en experimenterend vermogen. Veerkracht. Versnelling. We kennen allemaal de aansporing het ‘juiste’ pad op. En dat blijkt vaak een stuk weerbarstiger omdat er naast ‘verandering’ en ‘verandervermogen’ nog een gebied is dat minder vaak de aandacht krijgt, namelijk ….

… het onveranderlijke.

Het menselijk brein heeft een ontwikkeling doorgemaakt waar we elke dag plezier maar ook last van hebben. Zo houden we helemaal niet zo van verandering. We houden het liever bij het bekende. We houden ook niet van onbekendheid en onvoorspelbaarheid. Dat kon ‘de groep’ immers in gevaar brengen en levens kosten. We vermijden pijn en baseren ons basishandelen op angst. Allemaal ingebakken en onderliggende patronen in ieders brein die ervoor zorgen dan we het gedrag dat nodig is om het verandervermogen te vergroten maar moeizaam voor elkaar krijgen.

En precies dát is dus waar de investering naar toe zou moeten. Niet naar de versnelling zelf, maar naar de onderliggende reden van de hakken in het zand. Niet zozeer het leren omgaan met het onbekende, maar vaststellen waarom ‘weten waar je aan toe bent’ en ‘voorspelbaarheid’ ons zo lief is. En als we liever geen fouten maken uit angst voor afwijzing, hoe kunnen we die angst dan allereerst erkennen, de afwijzing plaatsen, en van daaruit transformeren. Oftewel wat is de rootcause van dat onveranderlijke.

Investeer dus in meer begrip van oudere, vaak ingesleten maar goed verklaarbare ‘onveranderlijke’ gewoontes. Niet alleen vanuit een blinkende fancy toekomst kijken naar de beperkingen van het heden, maar een opening creëren vanuit meer begrip van het verleden en de ontwikkeling van ‘dat wat ons in de wegzit’ naar een gewenste toekomst.

Het zou zomaar eens ons verandervermogen kunnen vergroten.

Elke keer dat je iets doet, is het één keer minder dat je het doet.

Elke keer dat je iets doet, is het één keer minder dat je het doet.

‘Elke keer dat je iets doet, is het één keer minder dat je het doet. Op een dag doe je iets voor de laatste keer en je zult zelden weten wanneer die dag komt.

Voor zover je weet, kan vandaag de laatste keer zijn dat je in een bepaalde buurt wandelt. Of het kan de laatste keer zijn dat je naar een bepaald iemand glimlacht. Het zou dwaas zijn om anders te denken. Niets is gegarandeerd, behalve dit moment. Je enige echte keuze is om elke ontmoeting te koesteren alsof het je laatste is – omdat het dat heel goed zou kunnen zijn.

Daarom is de beste manier om het leven te koesteren jezelf te herinneren aan de vergankelijkheid van het leven. Het is van waarde te onthouden dat elke keer dat je iemand ziet, het één keer minder is dat je diegene ziet. Het is van waarde te onthouden dat elke keer dat je ergens heen gaat, het één keer minder is dat je die plek bezoekt. Door dit te doen, vertraag je vanzelf. Bijna als een reflex, begin je echt te leven.’

Vrij naar Andrew Anabi